Αν ρωτήσεις κάποιο στον δρόμο να σου πει έναν ήρωα του 1821 θα σου αραδιάσει στα 5 πρώτα δευτερόλεπτα πάνω από 5: Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Παπαφλέσσας, Αθανάσιος Διάκος, Μακρυγιάννης, Ανδρούτσος κλπ.
Κάνε την ίδια ερώτηση για τον Ελληνοιταλικό πόλεμο. Σιωπή. Λίγοι γνωρίζουν τον Δαβάκη(κυρίως οι πάνω από 40) ακόμα λιγότεροι τον Κατσιμήτρο και ελάχιστοι τον Φριζή)
Εν τέλει τη σφραγίδα την 28η Οκτώβρη 1940 την έβαλε ένας ολόκληρος λαός.
Ο Κατσιμήτρος, ο Δαβάκης και ο Φριζής είναι από τους πρωταγωνιστές του έπους 1940.
Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης τραυματίστηκε σοβαρά την 6η μέρα του πολέμου αφού μέχρι τότε επέδειξε ιδιαίτερες ικανότητες ηγήτορα σημειώνοντας επιτυχίες στις πρώτες κρίσιμες μέρες του πολέμου. Πνίγηκε όταν ως όμηρος των ιταλών το πλοίο που τους μετέφερε στην Ιταλία βυθίστηκε
από εγγλέζικη τορπίλη.
Ο Μαρδοχαίος Φρίζής ήταν ο πρώτος ανώτερος αξιωματικός που έπεσε νεκρός σε ιταλική αεροπορική επίθεση στις 5 Δεκέμβρη 1940. Για να μην υπάρξει πανικός, εμψύχωνε τους στρατιώτες καβάλα στο άλογο του. Τον βρήκε ο θάνατος από αεροπορικά πυρά. Μέχρι τότε η συμβολή του στη νίκη και στην αναστροφή του μετώπου ήταν καθοριστική. Το ότι ήταν ελληνοεβραίος, το ότι οι σχέσεις του με το καθεστώς Μεταξά δεν ήταν και οι καλύτερες ήταν οι κύριες αιτίες που έμεινε η ιστορία και η δράση του στη σκιά της ελληνικής δοσίλογης εθνικοφροσύνης.
Ο Ευρυτάνας Χαράλαμπος Κατσιμήτρος είναι η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση. Με την ιδιαίτερη πατρίδα του, Κλειτσός Ευρυτανίας, είχε ιδιαίτερους δεσμούς. Ήταν περιοχή κτηνοτρόφων, ο ίδιος γόνος φτωχής οικογένειας. Πριν τον πόλεμο οι Ναζιστική Γερμανική κυβέρνηση ζήτησε από τον Μεταξά δέρματα για να φτιαχτούν μάσκες χημικού πολέμου για τη Βερμαχτ. Ο Μεταξάς δεν χάλασε το χατίρι των ιδεολογικών συγγενών του. Για να το πετύχει αυτό αποχαρακτήρισε πολλά βοσκοτόπια, τα μετέτρεψε σε δασικές εκτάσεις, με αποτέλεσμα το σφαγιασμό χιλιάδων ζώων, Πολλοί βοσκοί, και από τα μέρη του Κατσιμήτρου, συντοπίτες και φίλοι και συγγενείς, καταστράφηκαν οικονομικά, Ο ίδιος κρίνοντας ενδεχομένως με χαμηλό πολιτικό αισθητήριο, ενέδωσε στην πρόταση του αρχιπροδότη Τσολάκογλου ανέλαβε το υπουργείο Εργασίας και Γεωργίας για να αλλάξει τον καταστροφικό για την ιδιαίτερη πατρίδα του νόμο. Πράγμα που έπραξε, ακύρωσε το νόμο, έμεινε για μικρό χρονικό διάστημα στη δωσίλογη κατοχική κυβέρνηση, αρκετό όμως για να καταδικαστεί το 1945 «δια διευκολύνσεις» που παρείχε στις δυνάμεις Κατοχής. Ϊσως και νάταν η ανταμοιβή του επίσημου κράτους στον Ευρυτάνα στρατηγό της νίκης του 1940 για την τόλμη που είχε να παρακούσει τις διαταγές του επιτελείου των στρατηγών του Μεταξά(και κυρίως του Παπάγου).Οι εντολές του γεν επιτελείο μιλούσαν για οπισθοχώρηση και για τουφεκιές για την τιμή των όπλων. Εκείνος, ο σύγχρονος Λεωνίδας που δυστυχώς έπειτα μέθυσε με το κρασί του Εφιάλτη, με την έκρηξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, διέταξε άμυνα μέχρις εσχάτων στη θέση Ελαία Καλπάκι),εφαρμόζοντας τα σχέδιο που με τους επιτελείς του είχε εκπονήσει, γράφοντας στα λασπωμένα στρατιωτικά του άρβυλα τις εντολές των σαλονάτων με σκαρπίνια στρατηγών της Αθήνας, συμβάλλοντας τα μέγιστα στη νίκη της Ελλάδας απέναντι στον Ιταλικό Στρατό.
Ο Κατσιμήτρος Χαράλαμπος, ο Ευρυτάνας στρατηγός της νίκης του 1940, πέθανε μόνος και ξεχασμένος από όλους στα 1962. Η μνήμη του δεν βόλευε κανέναν.
Στρατηγέ μου, δεν σου έμαθαν οι ευρυτάνες συντοπίτες σου βοσκοί πως
